Η ακροδεξιά επέστρεψε στο γερμανικό κοινοβούλιο  68 χρόνια μετά. Η Ιστορία η οποία γράφτηκε την προηγούμενη Κυριακή, θα αλλάξει την σύγχρονη Ιστορία μας, την μελλούμενη - αν δεν την έχει ήδη αλλάξει.

Κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 8 το πρωί, η ERT Open 106,7 FM και ο Δημήτρης Παναγούλης σας ενημερώνουν για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική και την κοινωνία.

Ακούστε παρακάτω τη σημερινή εκπομπή: 

Σήμερα το ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ της Πέμπτης 28/9 θα έχει δύο πρόσωπα:
Την πρώτη ώρα 10 - 11μμ θα έχουμε μια κουβέντα με τον πολυβραβευμένο σε Ελλάδα και Γαλλία πεζογράφο και φίλο Βασίλη Αλεξάκη.

Φαντάζομαι θα μιλήσουμε για το τελευταίο του μυθιστόρημα "Το κλαρινέτο" (Εκδόσεις Μεταίχμιο - Ekdoseis Metaixmio), για την μνήμη και ό, τι άλλο προκύψει εν τω μεταξύ.

Την δεύτερη ώρα 11 - 12μμ θα ειναι κοντά μου ο ποιητής, εκδότης του Poema εκδόσεις & περιοδικό και δημοσιογράφος Βασίλης Ρούβαλης.

Έτσι περνάμε εμείς τις Πέμπτες μας στην ΕΡΤ Open: Ολομόναχοι μαζί, με πραγματικούς συγγραφείς, πραγματικές μουσικές, πραγματικά πρόσωπα. Και με πραγματικές ιδέες που κυοφορούνται.

Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.


Συντονιστείτε στο ελεύθερο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 στα FM στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα www.ertopen.com/radio
Το πρόγραμμά αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο.
Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5
Στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία καθώς και από διάφορους άλλους σταθμούς στην Ελλάδα.

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 
1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Προβλήματα προκλήθηκαν το βράδυ και τις πρώτες πρωινές ώρες σε περιοχές της δυτικής Θεσσαλονίκης, εξαιτίας των έντονων και πολύωρων βροχοπτώσεων, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα. Υπόγεια σπίτια πλημμύρισαν, οδηγοί εγκλωβίστηκαν στα οχήματά τους, ενώ δρόμοι μετατράπηκαν σε ποτάμια.

Εως τις 4 τα ξημερώματα, η Πυροσβεστική δέχθηκε 120 κλήσεις, ενώ κλιμάκια του Σώματος πραγματοποίησαν 13 αντλήσεις υδάτων από υπόγεια και σε τέσσερις περιπτώσεις χρειάστηκε να απεγκλωβίσουν οδηγούς από τα οχήματά τους τα οποία είχαν «κολλήσει» στα νερά. 

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι επί ώρες η κυκλοφορία ήταν αδύνατη σε δρόμους του Ευόσμου, του Κορδελιού και του Δενδροποτάμου, ενώ μεγάλος όγκος νερού συγκεντρώθηκε στην οδό Μοναστηρίου και στα ΚΤΕΛ Μακεδονία.  
Για σήμερα, προβλέπονται νεφώσεις με ασθενείς βροχές κατά περιόδους στη Θεσσαλονίκη, όπου η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 15 έως 20 βαθμούς Κελσίου.
Στ. Τ.






ΑΠΕ

ΑΘΗΝΑ – Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου, 6:00 μμ

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ AΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

– Ο λαός της Καταλονίας έχει δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον του με όποιον τρόπο επιλέξει.

– Κάτω η εκστρατεία καταστολής, διώξεων, απειλών του Κράτους και της Μοναρχίας της Μαδρίτης.

– Εργαζόμενοι και λαοί σε όλη την Ευρώπη, υπερασπίζουμε μαχητικά τις ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματά μας, ενάντια σε κεφάλαιο, ιμπεριαλιστές, ΕΕ, αντιδραστικούς.

Η κινητοποίηση διοργανώνεται από κοινού με οργανώσεις της ριζοσπαστικής και επαναστατικής αριστεράς.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου – 6μμ

Συγκέντρωση στο Ισπανικό προξενείο της Θεσσαλονίκης (Λ. Νίκης 3) - Αλληλεγγύη στο λαό της Καταλονίας!

Η κυβέρνηση του Ισπανικού Κράτους, γυρνώντας πίσω στις παραδόσεις του Φρανκισμού, απαγορεύει το Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία που οργανώνεται για τις 1 Οκτώβρη στην Καταλονία. Χρησιμοποιώντας την αστυνομία, την εθνοφυλακή και άλλες δομές του κρατικού μηχανισμού – συλλαμβάνει αξιωματούχους, διώκει δημάρχους, κατάσχει ψηφοδέλτια και μηχανήματα, απειλεί και εκβιάζει αμφισβητώντας την ήδη νόμιμη αυτονομία και μπλοκάροντας τον προϋπολογισμό της Καταλονίας, χρησιμοποιεί δικαστικές αποφάσεις, απαγορεύει στην πράξη την άσκηση των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού της Καταλονίας.

Ο καταλανικός λαός έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για την αυτοδιάθεσή του και το μέλλον του. Αυτό το δικαίωμα όλων των λαών θα το υπερασπιζόμαστε πάντα.

Καταδικάζουμε την καταστολή και τρομοκρατία της ισπανικής κυβέρνησης, όπως και τον  βρώμικο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στηρίζει αμέριστα το Ισπανικό κράτος και απειλεί με τις «πληγές του Φαραώ» τους Καταλανούς αν ανεξαρτητοποιηθούν – όπως έκανε και κάνει και με τον Ελληνικό λαό. Όπως απειλούν με το κράτος έκτακτης ανάγκης όποιον στρέφεται ενάντια στα Μνημόνια και την εξαθλίωση που επιβάλλουν οι πολιτικές τους.

Κοινός αγώνας των λαών της Ευρώπης ενάντια στη λιτότητα, το ρατσισμό, την καταστολή και το σύστημα που τα γεννάει.

Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΚ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ, ΟΚΔΕ

του Δημήτρη Κούλαλη

«Η κατάργηση των μετρητών (…) θα πρέπει να εκληφθεί ως μακροπρόθεσμο σχέδιο και δεν συνιστά άμεση μετατόπιση σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά.(…) Η διαδικασία κατάργησης θα ήταν πιο ελκυστική εάν βασιζόταν σε μεμονωμένες επιλογές των καταναλωτών και στη βάση κέρδους- κόστους -καθώς- φαίνεται εξ ολοκλήρου ακίνδυνη -ωστόσο- χρειάζεται προσαρμογή (και) σε πολιτικό επίπεδο. -Κι αυτό γιατί- μπορεί να υπάρξουν δικαιολογημένες αντιρρήσεις. (…) Η δυσαρέσκεια των οικογενειών και των μικρών επιχειρήσεων μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές εντάσεις (…) επομένως, σε απώλειες- όσον αφορά- το ΑΕΠ. (…) Σε κάθε περίπτωση,  -η προσπάθεια-  να επιβληθεί η κατάργηση με διάταγμα πρέπει να αποφευχθεί, δεδομένης της δημοφιλίας των μετρητών. Χρειάζεται ένα στοχευμένο πρόγραμμα ευαισθητοποίησης ώστε να αρθεί η καχυποψία σχετικά με την κατάργηση».

Αυτά είναι μερικά μόνο απ’ όσα επεσήμανε σε Έκθεσή  του («The Macroeconomics of De- Cashing» ) το ΔΝΤ στις 27/3/2017.

***

Η συζήτηση για την κατάργηση των συναλλαγών με μετρητά εισήλθε δυναμικά στο προσκήνιο τα τελευταία 2 χρόνια, μεσούσης της παγκόσμιας ύφεσης και με ένα γιγάντιο χρέος να εκκρεμεί.  Έπειτα από την αποτυχία των μέτρων που πάρθηκαν για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού τομέα (ποσοτική χαλάρωση, κεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος με κρατικά κονδύλια από τις ΚΤ κ.ά.), άρθρα «ειδικών» που μιλούν για «οικονομική επανάσταση», αναλύσεις και σωρεία διαφημιστικών μηνυμάτων από τράπεζες κατέκλυσαν τον δημόσιο λόγο. Ως επιστέγασμα αυτών, ήλθαν στη συνέχεια οι επισημάνσεις στο Νταβός της Ελβετίας πέρυσι και φέτος, περί του επωφελούς, όπως υποστήριξε η πρόεδρος του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αναγκαίου και αναπόφευκτου χαρακτήρα αυτής της εξέλιξης.

Βέβαια, δεν προσδιορίστηκε σχεδόν από κανέναν ποιος θα… ωφεληθεί από την κατάργηση των μετρητών. Λέμε σχεδόν από κανέναν, γιατί, σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε κατά τη διάρκεια του World Economic Forum στέλεχος της Morgan Stanley, μέσω της κατάργησης δίνεται η δυνατότητα, σε περιόδους κρίσεων ρευστότητας και φερεγγυότητας, επιβολής μεγαλύτερων αρνητικών επιτοκίων. Πρακτική, η οποία ευελπιστούν ότι θα ωθήσει τους πολίτες να ξοδέψουν ευκολότερα και περισσότερο τα χρήματα τους. Μιας και στην πραγματική οικονομία το επιτόκιο είναι εκείνο το ποσοστό που απεικονίζει την απόδοση (κέρδος) που έχει κάποιος (λόγου χάρη η τράπεζα) που δανείζει χρήματα σε κάποιον άλλον (δανειολήπτης) ή αντίστοιχα ο καταθέτης που αποταμιεύει τα χρήματά του στην τράπεζα.

Όμως, τι συμβαίνει όταν η τράπεζα ή το κράτος δεν θέλουν να μένουν τα χρήματα μέσα στις τράπεζες αλλά να κινούνται στην αγορά, δηλαδή στις επιχειρήσεις;

Πολύ απλά ρίχνουν τα επιτόκια μέχρι εκείνα να φτάσουν στο μηδέν ή και σε αρνητικά νούμερα. Κάτι που σημαίνει ότι όποιος έχει καταθέσεις στην τράπεζα, με την επιβολή αρνητικού επιτοκίου πληρώνει την τράπεζα για να του φυλάξει τα χρήματά του. Παραδείγματος χάρη, ένα αρνητικό επιτόκιο της τάξης του -5% θα έχει ως αποτέλεσμα σε έναν χρόνο κάποιος να πάρει 95 σεντς για κάθε ένα ευρώ που έχει στην τράπεζα.

Βάζοντας, δηλαδή, τα χρήματά σου σε ένα ασφαλές μέρος, όπως για παράδειγμα σε μια ΚΤ ή σε κάποιο κρατικό ομόλογο, αυτόματα χάνεις λίγα από αυτά.

Το ομολογούσε άλλωστε και το στέλεχος του ΔΝΤ, Alex Kireyef: «(…)Η κατάργηση των μετρητών», έγραφε, «πρέπει να βελτιώσει τον μηχανισμό μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής. Με τα περισσότερα χρήματα να έχουν τη μορφή μεταβιβάσιμων καταθέσεων, οι ΚΤ θα είναι σε θέση να ασκήσουν επιρροή στους όρους  ρευστότητας και στις πιστώσεις καλύτερα με την πολιτική επιτοκίου τους». Ενώ αποκαλυπτικό ήταν και το σχόλιο των «Financial Times» πριν από λίγο καιρό, το οποίο υποστήριζε ότι «η ύπαρξη μετρητών περιορίζει την ικανότητα των ΚΤ να ενισχύσουν μια οικονομία που είναι σε ύφεση».

«Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν», εξηγούσε ο Πολ Μέισον στην εφημερίδα “Guardian”, «ότι αυτά τα μέτρα οδήγησαν στην ολοένα και αυξανόμενη δημοφιλία των μετρητών (…). Μια έρευνα της Τράπεζας της Αγγλίας δείχνει ότι η ζήτηση σε μετρητά αυξήθηκε γρηγορότερα από ό,τι το ΑΕΠ σε πολλές χώρες. Επομένως, οι κεντρικές τράπεζες αντιμετωπίζουν μια επιπλέον πρόκληση: πώς να επιβάλουν τα αρνητικά επιτόκια στα ίδια τα μετρητά.

Τεχνολογικά, δεν μπορείς. Εάν οι άνθρωποι κρατούν τις οικονομίες τους σε φυσικό νόμισμα, αυτό διατηρεί την αξία του και σε περιόδους αποπληθωρισμού. Η αγοραστική δύναμη των αποταμιευμένων μετρητών αυξάνεται, ακόμα κι αν η αξία των μετοχών και των τραπεζικών καταθέσεων μειώνεται. (…) Η άφιξη των αρνητικών επιτοκίων για τις τράπεζες, από κοινού με κάποιους νέους κανόνες που επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να κατάσχουν καταθέσεις πάνω από ένα προστατευόμενο κατώτατο όριο, είναι σίγουρο ότι θα αυξήσουν την ευαισθητοποίηση των καταθετών σχετικά με την αξία των μετρητών και θα ενθαρρύνουν σοβαρές εκκλήσεις για την κατάργησή τους.

Εάν συμβεί αυτό, θα είναι η έσχατη απόδειξη της εξουσίας των οικονομικών πάνω στους ανθρώπους» 
(https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/feb/15/crime-terrorism-and-tax-evasion-why-banks-are-waging-war-on-cash).

***

Στις αρχές του χρόνου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την πρόθεσή της να «διερευνήσει τη σημασία των ενδεχόμενων ανώτατων ορίων στις πληρωμές με μετρητά», προκειμένου να εφαρμοστούν διαπεριφερειακά μέτρα το 2018.

Τα μέγιστα όρια στις συναλλαγές με μετρητά υπάρχουν ήδη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και η γενική τάση είναι προς τα κάτω.

Το 2011, η Βουλγαρία, έπειτα από απόφαση του υπ. Οικ. Σ. Τζάνκοφ ,ο οποίος αφού έφυγε κακήν κακώς απ’ τη θέση του, έλαβε έδρα στο Χάρβαρντ, ήταν η πρώτη χώρα που έθεσε όριο (2.500 ευρώ) στις συναλλαγές με μετρητά.
Η Ιταλία -στην ίδια κατεύθυνση οδεύει και η Πορτογαλία- έχει θέσει όριο στις 3.000.
Ακόμη, την περασμένη χρονιά, η Ισπανία, όπως και η Γαλλία, μετά την αποκάλυψη ότι οι μακελάρηδες του Charlie Hebdo έκαναν χρήση μετρητών, έθεσε τα 1.000 ευρώ ως ανώτατο όριο. Ενώ, ένα νέο νομοσχέδιο στη Δανία επιτρέπει στα καταστήματα να μη δέχονται μετρητά.

Η Ελλάδα, έθεσε το ανώτατο όριο στα 500 ευρώ. Κάτι που σημαίνει, σε αδρές γραμμές, ότι οποιαδήποτε νόμιμη αγορά ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας άνω των 500 ευρώ θα γίνεται με πλαστικό χρήμα ή με συναλλαγές μέσω κινητών τηλεφώνων (mobile money)
- [Νaked capitalism, 30/1/2017, «Things just got serious in Europe’s war on cash»].

Αυτά, μόνο στην Ευρώπη, χωρίς να αναφερθούμε ενδελεχώς στη διαρκή προσπάθεια τραπεζικών κολοσσών όπως η Citigroup (ναι, η τράπεζα που πλήρωσε δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόστιμα για παράνομες πρακτικές και χειραγώγηση της αγοράς) να επισπεύσουν τις «ανέπαφες συναλλαγές» στην αφρικανική ήπειρο. Ή, για το γεγονός ότι, πίσω από την κατάργηση άνω του 80% των κυκλοφορούντων μετρητών ανά αξία στην Ινδία, κρυβόταν η Ουάσινγκτον και πολλοί… βετεράνοι σε αυτό που ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Βundesbank ονόμασε «πόλεμο συμφερόντων μεταξύ χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για τα μετρητά».

Ποιοι ήταν αυτοί;  Η ομάδα Better Than Cash Alliance, η οποία ιδρύθηκε το 2012 (τα γραφεία της στεγάζονται στο Ταμείο Ανάπτυξης Κεφαλαίου των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και έχει χρηματοδοτηθεί από το Ίδρυμα Gates, το Dell Foundation Mastercard, από ορισμένα Ιδρύματα που φημολογείται ότι έχουν σχέσεις με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, όπως το Ίδρυμα Ford και το USAID. Επίσης, από το δίκτυο Omidyar του ιδρυτή του e-Bay, Pierre Omidyar, τη Visa κ.ά.).

Σύμφωνα με την («κατηγορούμενη» για φιλορωσικές τοποθετήσεις) ιστοσελίδα «Zero Hedge», «(…)το πρόγραμμα Catalyst -το πρόγραμμα κατάργησης των μετρητών στην Ινδία- δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εκτεταμένη συμμαχία του Better Than Cash, ενισχυμένη από ινδικές και ασιατικές οργανώσεις με έντονο επιχειρηματικό ενδιαφέρον για μια πολύ πιο μειωμένη χρήση των μετρητών». Ενώ, σύμφωνα πάντα με την ιστοσελίδα, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι «η σύμπραξη για την προετοιμασία της προσωρινής απαγόρευσης των περισσότερων μετρητών στην Ινδία συμπίπτει με τη θητεία του Raghuram Rajan στο πηδάλιο της Reserve Bank of India. (…) Ο Rajan, είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο [στο οποίο είχε διδάξει και παλιότερα]. Από το 2003 έως το 2006 διετέλεσε Chief Economist του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον -ενώ- είναι μέλος – και- του Group of Thirty».

Ιδιότητες, καθόλου τυχαίες…

***

«Τα μετρητά θα εξαφανιστούν μέσα στα επόμενα 10 χρόνια»

John Cryan, συν-διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank

Όμως, πέραν της καταγραφής των συμβάντων, τι πραγματικά παίζει με τα μετρητά;

Μερικά από τα πιο σημαντικά επιχειρήματα των ακτιβιστών της κατάργησης είναι τα εξής:

• Πατάσσεται ή, τουλάχιστον, αντιμετωπίζεται σημαντικά, η φοροδιαφυγή, η εγκληματικότητα και η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.
• Μέσω της κατάργησης θα παρέχεται ευκολότερη πρόσβαση στην οικονομία σε περιοχές όπου είναι λίγα τα ΑΤΜ και οι τράπεζες.
• Πρόκειται για σύστημα με υψηλούς δείκτες ασφαλείας.

Το σημαντικότερο, όμως, όλων (κάτι που δεν λέγεται «παραέξω») είναι ότι σε έναν κόσμο χωρίς μετρητά όλες οι καταθέσεις θα αποτελούν πρωτογενές χρήμα, επομένως κεφάλαιο που δεν μπορεί να χαθεί, καθιστώντας έτσι, και εδώ είναι το σημαντικότερο, αδύνατη τη μαζική φυγή καταθέσεων.

Όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Jim Leaviss, επικεφαλής σταθερών επιτοκίων λιανικής στην M&G Investments: «Τώρα, είναι εύκολο για τους πολίτες απλώς να φυλάξουν τα χρήματά τους σε χρηματοκιβώτιο ή κάτω από το στρώμα, με την κατάργηση των μετρητών όμως δεν θα υπάρχει διαφυγή» («The Telegraph», 13/6/2015).

Κάτι τέτοιο, σε ένα τρομερά ασταθές οικονομικό περιβάλλον, πιθανότατα να σημαίνει πολλά για τις πραγματικές επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από την εξάλειψη των μετρητών…



Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση της βασιμότητας των επιχειρημάτων, θα ήταν ωφέλιμο να γνωρίζουμε ποιοι προωθούν την κατάργηση των μετρητών.

Σημαντική βοήθεια σ’ αυτή μας την αναζήτηση, μας προσέφερε το βιβλίο του δημοσιογράφου – οικονομικού αναλυτή της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt», Νόρμπερτ Χέρινγκ, («Η κατάργηση των μετρητών και οι συνέπειές της», Λιβάνης), ο οποίος πριν από λίγους  μήνες μάς είχε παραχωρήσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο «Ν.» ( η συνέντευξη είναι διαθέσιμη εδώ: http://www.nostimonimar.gr/normpert-cheringk-i-amesa-ofelimeni-apo-tin-katargisi-ton-metriton-tha-ine-i-trapezes-ke-i-eteries-pliroforikis/).

Εδώ, συναντάμε, μεταξύ άλλων, τα ονόματα των: Λάρι Σάμερς ( του ανθρώπου, ο οποίος: 1. αν και τώρα «εναντιώνεται» στο μεγάλο κεφάλαιο*, ήταν εκείνος που ως υπ. Οικ. των ΗΠΑ, μαζί με τον Α. Γκρίνσπαν και τον Ρ. Ρούμπιν, αμφότεροι θιασώτες της πολιτικής της μη παρέμβασης, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κρίση των subprimes, 2. όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, απασχολείται σε μια σειρά εμπορικών εταιρειών fintech, οι οποίες έχουν τεράστιο συμφέρον σε μια κοινωνία στην οποία θα ‘χουν εκλείψει τα μετρητά)· του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της ΕΚΤ και πρώην μεγαλόσχημου στελέχους της Goldman Sachs, ο οποίος το 2012 δήλωνε ότι «το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έχει τελειώσει και όποιος οπισθοχωρήσει σε θέματα κοινωνικού προϋπολογισμού, θα δεχθεί αμέσως την τιμωρία των αγορών», του πρώην επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ Κεν Ρόγκοφ, του Μάριο Μόντι, κ.ά.

Κοινή συνισταμένη όλων, όπως αποκαλύπτει ο Χέρινγκ, είναι ότι αποτελούν μια στενή ομάδα που εμπερικλείει το Χάρβαρντ, το ΜΙΤ, κλειστά club εκατομμυριούχων, όπως το Group of Thirty και η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και, φυσικά, το σύμβολο του απόλυτου καπιταλισμού: Την Goldman Sachs.

***

Όταν το 2012, ο Γενικός Εισαγγελέας στο Εφετείο του Παλέρμο, Roberto Scarpinato, προσεκλήθη στο γερμανικό Κοινοβούλιο με σκοπό να προωθήσει τη συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις στον τρόπο πάταξης του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, είχε δηλώσει: «(…) χρόνια τώρα, η Γερμανία είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς της μαφίας για να επανεπενδύει τα χρήματά της». Άποψη, η οποία εδράζεται στην πεποίθηση ότι επειδή οι Γερμανοί προτιμούν τα μετρητά ( το 2014, μόλις το 18,5% των συναλλαγών πληρωμής έγινε με κάρτες, ενώ, σύμφωνα με τον “Economist”, σε αρκετά καταστήματα υπάρχουν ενδείξεις που ενημερώνουν ότι “μόνο μετρητά” γίνονται δεκτά), η χώρα αυτομάτως καθίσταται αγαπημένος προορισμός των κεφαλαίων της μαφίας και των τρομοκρατών. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Έκθεση του Πίτερ Σαντς (πρώην συμβούλου της Standard Chartered, ο οποίος προσελήφθη στο Χάρβαρντ από τον Σάμερς) που υποστηρίζει εν πολλοίς ότι τα μετρητά, ιδιαίτερα τα χαρτονομίσματα υψηλής αξίας, χρησιμοποιούνται από εγκληματικά ή και τρομοκρατικά δίκτυα. Ωστόσο, πρόκειται για ένα επιχείρημα που, μάλλον, δεν έχει στέρεα βάση. Κι αυτό γιατί, οι εγκληματίες ή και οι τρομοκράτες, αντί για μετρητά, μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικές όπως ο χρυσός, ο οποίος χωράει άνετα στην εσωτερική τσέπη ενός μπουφάν και σύμφωνα με τους διεθνείς τελωνειακούς κανόνες συνιστά αγαθό που δεν χρειάζεται να δηλωθεί στο τελωνείο. Ακόμη, είναι νωπή η υπόθεση της ιστοσελίδας Silk Road που διακινούσε ναρκωτικά μέσω του διαδικτύου και πληρωνόταν με το ψηφιακό νόμισμα Bitcoin.

***

Έγραφε η «Καθημερινή» στις 29/7/2017: «(…)Τα POS είναι ένας πόλεμος που μαίνεται. Αφού (…) αναλύθηκε διεξοδικά ποιοι κερδίζουν από την τοποθέτησή τους και ποιοι χάνουν, γεννήθηκαν και νέα αντάρτικα από όσους (κυρίως) επιθυμούν να φοροδιαφεύγουν».

Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι ένα από τα λάβαρα της εκστρατείας κατά των μετρητών. Εν μέρει, έχουν δίκιο όσοι το υποστηρίζουν. Ωστόσο, όπως είπαμε, εν μέρει. Διότι, όταν αναλύεις ένα θέμα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου όλες τις παραμέτρους.

Ίσως κάποιοι, όμως, να χρειάζονται ένα μικρό… φρεσκαρισματάκι στη μνήμη τους.

Καθώς, δεν γίνεται, από τη μία, οι σάλπιγγες της δημοσιότητας, με τους φλαουτίστικους λυρικισμούς τους, να «μάχονται» κατά της φοροδιαφυγής, όταν, από την άλλη, ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο, μόνο στις ΗΠΑ, 367 από τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες που βρίσκονται στη λίστα του περιοδικού «Fortune», «Fortune 500» (περίπου το 73%), έχουν τουλάχιστον μία θυγατρική, φοροδιαφεύγοντας έτσι νόμιμα.

Δεν μπορεί να ποιούν την νήσσαν οι «σταυροφόροι» της κατάργησης, όταν η συνολική αξία του offshore ιδιωτικού πλούτου ανέρχεται στα 5.800 δισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το 8% του χρηματοοικονομικού πλούτου των νοικοκυριών, εκ των οποίων μάλιστα τα 1.000 δισ. ευρώ βρίσκονται υπό τη μορφή καταθέσεων λίγο ή πολύ αδρανών και τα υπόλοιπα 4.800 δισ. υπό τη μορφή μετοχών, ομολόγων και επενδύσεων (G. Zucman, «Ο κρυμμένος πλούτος των εθνών», Εφ.Συν.). Ενώ, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Philip Alston, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης: «Έχει σχεδιαστεί ένα φορολογικό σύστημα -παγκοσμίως- που διευκολύνει τις πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί» (Guardian, 4/11/2010).

Για να τον συμπληρώσει ο συγγραφέας John Lancester από τη στήλη του στους Νew York Times (10/1/2017):  «εάν υπήρχε μια μεγάλη, πειστική, συστηματική προσπάθεια να φορολογηθούν τα κρυμμένα περιουσιακά στοιχεία των πλουσίων, να συμπεριληφθούν στα ίδια πρότυπα που περιορίζουν τους υπόλοιπους και μια προσπάθεια να γίνει σαφές ότι όλοι παίζουμε με τους ίδιους κανόνες – τότε ίσως μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για την κατάργηση των μετρητών. Μέχρι τότε, θα έπρεπε να έχουμε κατά νου την παρατήρηση του Ντοστογιέφσκι -που έλεγε ότι- το χρήμα, είναι ελευθερία κομμένη σε νομίσματα».

***

«Δεν θέλουμε κάποιος να παρακολουθεί ψηφιακά αυτό που αγοράζουμε, τρώμε και πίνουμε, ποια βιβλία διαβάζουμε και ποιες ταινίες παρακολουθούμε.(…) Θα πολεμήσουμε παντού ενάντια στους κανόνες»

Harald Mahrer, υφυπουργός Οικονομίας  της Αυστρίας

Όσον αφορά την ασφάλεια που υπόσχονται οι «ανέπαφες συναλλαγές», ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στη Σουηδία, στη χώρα στην οποία -όπως και στην Ιαπωνία- εφαρμόζονται επίσημα αρνητικά επιτόκια κι όπου τα μετρητά αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% της εγχώριας οικονομίας, το 2014 ο αριθμός των ηλεκτρονικών απατών άγγιξε τις 240 χιλ., αριθμός διπλάσιος σε σχέση με δέκα χρόνια πριν.

Ακόμη, καταναλωτικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι η συστηματική χρήση πλαστικού-ηλεκτρονικού χρήματος αυξάνει τον κίνδυνο παραβίασης της ιδιωτικότητας (ακόμη και οι Σουηδοί που κερδίζουν από όλη αυτήν την κατάσταση, όπως ο Jacob de Geer, ιδρυτής της εταιρείας  παραγωγής κινητών αναγνωστών καρτών iZettle, επισημαίνουν ότι «ο Big Brother μπορεί να βλέπει ακριβώς αυτό που κάνεις αν αγοράζεις πράγματα μόνο ηλεκτρονικά»**) καθιστώντας παράλληλα ευπρόσβλητους τους πολίτες απέναντι στην κλιμακούμενη εγκληματικότητα του διαδικτύου. Ενώ, σύμφωνα με την “Guardian”, «οι ηλικιωμένοι στο βόρειο τμήμα της υπαίθρου, που τείνουν να γνωρίζουν λιγότερα σε σχέση με την τεχνολογία, φθονούν την οικονομική ισχύ της Στοκχόλμης και του Γκέτεμποργκ, που σήμερα είναι σχεδόν αποκλειστικά αστικές ζώνες χωρίς μετρητά. Ο Εθνικός Οργανισμός Συνταξιούχων είναι βασικός παράγοντας στον συνασπισμό «Cash Uprising», που μάχεται για να διασφαλίσει ότι οι ηλικιωμένοι Σουηδοί μπορούν ακόμα να καταθέσουν και να αφαιρέσουν μετρητά από τις τράπεζες».

Τέλος, το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται ότι «η κατάργηση των μετρητών κάθε είδους αφήνει και τα άτομα και τα κράτη πιο ευάλωτα στις διασπάσεις, οι οποίες μπορεί να εκτείνονται από διακοπές ρεύματος έως κυβερνοεπιθέσεις».

Ο πολιτικός επιστήμονας C. B. Macpherson, στο έργο του «The Political Theory of Possessive Individualism: From Hobbes to Locke», επεσήμανε γλαφυρά πως «τα μέλη της τάξης της εργασίας (…) στην πραγματικότητα δεν είναι πλήρη μέλη του πολιτικού σώματος, ούτε έχουν δικαίωμα να είναι -γιατί- δεν ζουν και δεν μπορούν να ζήσουν μια έλλογη ζωή».

Κάνοντας την αναγωγή και φέρνοντας αυτόν τον τρόπο σκέψης στο θέμα μας, μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική εμβάθυνση την οποία υπόσχεται η κατάργηση των μετρητών δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα προπαγανδιστικό φληνάφημα διαμέσου του οποίου επιδιώκεται η υφαρπαγή της συναίνεσης των μεσαίων και κατώτερων οικονομικά στρωμάτων.

Αυθαίρετο συμπέρασμα; Όχι, δα!

Το ομολογεί, για άλλη μια φορά, το… λαλίστατο ΔΝΤ. «(…) Δεν είναι άμεσα προφανές»,διαβάζουμε, «ότι η κατάργηση των μετρητών θα βοηθούσε στη βελτίωση της οικονομικής ένταξης. Εάν ο φτωχότερος δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στους υπολογιστές ή τα κινητά τηλέφωνα, θα χάσει το σημαντικότερο οικονομικό πλεονέκτημα στο οποίο στηρίζεται για να αποταμιεύσει: Τα μετρητά. (…) Σημαντικές ομάδες πληθυσμού, οι οποίες δεν είναι ακόμη εξοικειωμένες με τις ψηφιακές πληρωμές, ενδέχεται να αισθανθούν ότι μειονεκτούν, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική πίεση. Επίσης, η σιωπηρή μορφή κοινωνικής προστασίας που χρησιμοποιείται σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες με τη μορφή φοροελαφρύνσεων θα εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό και θα πρέπει να αντικατασταθεί με αμεσότερες μορφές κοινωνικής προστασίας» (ΔΝΤ, «The Macroeconomics of De- Cashing», 27/3/2017).

***

«Θα ήταν ολέθριο εάν οι πολίτες είχαν την εντύπωση ότι τους παίρνουν σταδιακά τα χρήματα»

Jens Weidmann,  Πρόεδρος της Deutsche Bundesbank

Έχοντας αναπτύξει και απαντήσει στη βασικότερη επιχειρηματολογία των πολέμιων των μετρητών ερχόμαστε να μπήξουμε το ερευνητικό μας μαχαίρι στην καρδιά του ζητήματος: Ποιοι πραγματικά θα ωφεληθούν από μια τέτοια εξέλιξη;

Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, ανατρέξαμε και πάλι στις σελίδες του βιβλίου του Νόρμπερτ Χέρινγκ. Τα όσα γράφει ο έγκριτος οικονομικός αναλυτής είναι αποκαλυπτικά.

Η κατάργηση των μετρητών, αφενός επιτρέπει στις τράπεζες να καρπώνονται σημαντικά χρηματικά οφέλη από τον ρόλο του μεσάζοντα στις συναλλαγές, αφετέρου αφαιρεί «από τους ανθρώπους κάθε δυνατότητα να ‘’φυλάσσουν’’ τα χρήματά τους στις τράπεζες, με άλλα λόγια να δανείζουν τις τράπεζες. Φυλακίζονται με τα χρήματά τους στη σφαίρα επιρροής των τραπεζών και αδυνατούν πλέον να τα βγάλουν και να τα τοποθετήσουν σε ασφαλές μέρος όταν υπάρχουν φόβοι χρεοκοπίας της τράπεζας. Τότε οι τράπεζες μπορούν να ενεργούν πολύ πιο απροκάλυπτα, αφού δεν έχουν λόγο να φοβούνται για πανικό απόσυρσης καταθέσεων (bank run), εφόσον κάνουν σχετικά συντονισμένες κινήσεις. Μπορούν να αναλαμβάνουν μεγαλύτερους κινδύνους και να συνάπτουν πιο προσοδοφόρες συμφωνίες και με τα κέρδη να διασφαλίζουν ακόμη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή. Εξάλλου, οι τράπεζες βαράνε το ντέφι και οι πολιτικοί χορεύουν. Το αποκορύφωμα είναι ότι η τραπεζική εποπτεία ανάγεται όλο και περισσότερο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου δεν υφίσταται κανένας δημοκρατικός έλεγχος. (…) Η ανώτερη εποπτεύουσα αρχή, η ΕΚΤ, -η οποία- ενδιαφέρεται περισσότερο για το καλό των τραπεζών απ’ ό,τι των πολιτών, είναι πολιτικά ανεξάρτητη, χωρίς καμία σοβαρή υποχρέωση λογοδοσίας. Αν υλοποιηθεί η όλο και εντονότερα απαιτούμενη από κοινού διασφάλιση των καταθέσεων, οι τράπεζες θα απομακρυνθούν εντελώς από τον έλεγχο και την πρόσβαση των εθνικών κυβερνήσεων και θα μπορούν να ικανοποιούν την αδηφαγία τους ανενόχλητες.(…) Και τότε ποιος θα σταματήσει τις τράπεζες και την ΕΚΤ;

Κι αν τα όσα υποστηρίζει ο Χέρινγκ δεν ικανοποίησαν το «λαίμαργο» αναγνωστικό σας ταμπεραμέντο, ο υπερεθνικός οργανισμός που ακούει στο όνομα ΔΝΤ (στον οποίο, καθ΄ ομολογία τού πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, «κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό η Αμερική και η προέλευσή του ανάγεται σε αμερικανική πρωτοβουλία»[«Η μεγάλη σκακιέρα», Λιβάνης, 1998], μας δίνει άλλη μία αποστομωτική απάντηση.

«(…)Εκείνο το οποίο προσπαθούν να επιτύχουν οι αρχές μέσω της προώθησης της κατάργησης των μετρητών είναι ο έλεγχος κάθε πτυχής των πολιτών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των χρημάτων τους, ή της ώθησης των προσωπικών τους αποταμιεύσεων προς τις τράπεζες»…



Κάτι ακόμη. Αν και αυτή η πρώτη προσέγγιση της προώθησης της σταδιακής εξάλειψης των κερμάτων και των χαρτονομισμάτων τελειώνει κάπου εδώ, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε δυο πράγματα:

• Τα όσα έγραφε ο Πίτερ Σαντς στη μελέτη του με τίτλο «Μaking it Harder for The Bad Guys: The Case for Eliminating High Denomination Notes», αναφορικά με την επέκταση της παρακολούθησης των πολιτών, πέραν των όσων εκτελούν χρηματοοικονομικές συναλλαγές μέσω τραπεζών κι άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. «Αν (…) η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι πρόκειται για κάτι ανεκτό στο πλαίσιο της πάταξης χρηματοπιστωτικών εγκλημάτων, τότε θα ήταν παράδοξο να μη διευρύνουμε τον έλεγχο αυτόν και στην αυτοεπιλεγείσα ομάδα όσων χρησιμοποιούν χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας για πραγματοποίηση συναλλαγών και για αποταμίευση».

Είμαστε βέβαιοι ότι τόσο εσείς, όσο κι εμείς, δεν έχετε έρθει κι ενδεχομένως δεν προβλέπεται να έρθετε στο εγγύς μέλλον σε επαφή, ας πούμε, με ένα πεντακοσάρικο. Οπότε και μπορεί κάποιος να σκεφτεί, ωραία, ας τους παρακολουθήσουν, εμένα, τι με νοιάζει;

Ωστόσο, ας αναρωτηθούμε: Πόσο απέχει η πρόταση του κυρίου καθηγητή από την φαντασίωση του πρώην Αρχηγού του επιτελείου του Λευκού Οίκου, Ντικ Τσένεϊ περί της σύστασης ενός κράτους σε διαρκή συναγερμό, «με την ευρύτερη δυνατή γνώση (total information awareness) για τις σκέψεις και τις προθέσεις των πολιτών του» (Γιάννης Λούλης, «Ομπάμα, πώς γκρεμίστηκαν οι αυταπάτες», Καστανιώτης, 2014);

• Την κίνηση της Γερμανίδας Καγκελαρίου να καλέσει τους ευρωβουλευτές να μην προσεγγίσουν τον Κανονισμό της Ε.Ε. (2016) για τη διασφάλιση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων «μόνο από τη σκοπιά της προστασίας των δεδομένων», αλλά να λάβουν σοβαρά υπόψη τους και την οικονομική αξία της ανεμπόδιστης επεξεργασίας δεδομένων από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. «Τα δεδομένα είναι η πρώτη ύλη του μέλλοντος», είχε δηλώσει στο συνέδριο των μελών του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος τον Σεπτέμβριο του 2015, σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με την… ευγενική χορηγία της Google, της Facebook, της Γερμανικής Ένωσης για την Ψηφιακή Οικονομία και του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου Γερμανικών Εταιρειών Συμμετοχών.

***

Ως εκ τούτου, καλό θα ήταν να έχουμε στο μυαλό μας αυτό που μας τόνισε ο Χέρινγκ στο κλείσιμο της συζήτησής μας: «Οι συμβουλευτικές εταιρείες προτρέπουν τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών να συλλέγουν και να αξιοποιούν τις εν λόγω πληροφορίες, μεταξύ άλλων, κάνοντάς μας να αγοράζουμε περισσότερα απ’ όσα θέλουμε. Όσον αφορά την κυβέρνηση: Θα θέλατε έναν Ερντογάν ή έναν Τραμπ, αν κυβερνούσε τη χώρα σας, να έχει τη δύναμη να κατασκοπεύει τα οικονομικά στοιχεία του καθενός και να αποφασίζει ποιοι μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το σύστημα πληρωμών και ποιοι όχι; (…) Η δρομολόγηση για την κατάργηση των μετρητών είναι σίγουρα ανησυχητικό στοιχείο μιας ευρύτερης αλλαγής, η οποία συνίσταται από κυβερνήσεις που γίνονται ολοένα (…) και πιο αυταρχικές, θέλοντας να επιτύχουν όλο και μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στους πολίτες τους. (…) Θα προτιμούσα να έχω μετρητά σε τέτοιες καταστάσεις».

* The Washington Post, 16/12/2016, «Ιt’s time to kill the $100 bill»

**Εφ.Συν. , 5/1/2016, «Ευλογία ή εφιάλτης το πλαστικό χρήμα;»

Πηγη: nostimonimar.gr

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στα μέλη του Γ.Σ της ΠΟΕ-ΟΤΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – 9.00 ΤΟ ΠΡΩΙ

Α΄ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΚΤΙΡΙΟ 9

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ

ΤΩΝ 35 ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ Γ.Σ. ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

Στις 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 μετά από επτά (7) αναβολές, τα Μέλη του 35μελους Γενικού Συμβουλίου της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. του 2011, δικάζονται ενώπιων του Α΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών με την κατηγορία της... ρύπανσης του περιβάλλοντος, που φέρεται να προκλήθηκε εξαιτίας των μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων στους Ο.Τ.Α. που έγιναν τον  Νοέμβριο του 2011 ενάντια στις περικοπές των αποδοχών των εργαζομένων και στις απολύσεις συναδέλφων μέσω της διαθεσιμότητας, σε εφαρμογή των μνημονίων, που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ.!

Οι διώξεις αυτές, εντάσσονται στη συστηματική επιχείρηση τρομοκράτησης και ποινικοποίησης των αγώνων του κόσμου της εργασίας και ιδιαίτερα των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη.

Έξι (6) και πλέον χρόνια, οι κυβερνήσεις των μνημονίων και οι  πρόθυμοι υποστηρικτές τους στις ενέργειές τους εις βάρος των εργαζομένων και της ίδιας της κοινωνίας, συντηρούν δικαστικές υποθέσεις σε βάρος μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Γενικού Συμβουλίου της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. αποδεικνύοντας ότι η ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων αποτελεί ένα ακόμα μέσο καταστολής και αποτροπής νέων κινητοποιήσεων στο μέλλον.

Αυτό όμως που λησμονούν όσοι επιχειρούν να πλήξουν τους εργαζόμενους με οποιοδήποτε τρόπο είναι, ότι κανένας εργαζόμενος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στο Δημόσιο, δεν είναι μόνος του.

Είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ενωμένοι, ισχυροί και έτοιμοι να απαντήσουμε στις προκλήσεις και στην τρομοκρατία, που εξαπολύεται εις βάρος μας.

Θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τους μαζικούς αγώνες μας, μέχρι να ανατραπεί η πολιτική των μνημονίων, να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα και να αποκτήσουν οι πολίτες (άνεργοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι) ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Και στον αγώνα μας αυτό, καλούμε κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας, κάθε πολίτη ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, κοινωνικής θέσης, οικονομικής κατάστασης, επιπέδου μόρφωσης ή επαγγέλματος, να συμπράξει και να συμπαραταχθεί μαζί μας, μέχρι την τελική δικαίωση.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.:

Απαιτεί την αθώωση των μελών του ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  της ΠΟΕ – ΟΤΑ καθώς και την παύση κάθε παρόμοιας  δίωξης.
Καλεί τα συνδικαλιστικά στελέχη, τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου και των Δ.Σ. των Ομοσπονδιών και Σωματείων του Δημόσιου Τομέα να δώσουν το «παρών» στη Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2017 και ώρα 09:00πμ, στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ

στη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 στις 9.00 το ΠΡΩΙ

στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ της ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ (ΚΤΙΡΙΟ 9)

ΛΕΜΕ ΟΧΙ:

ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ

ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

120 χώρες στον κόσμο καταδικάζουν μονομερείς τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, του Ιράν και της Βενεζουέλας.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας,JorgeArreazaMonseratανακοίνωσε, την Τετάρτη 20/9 στη Νέα Υόρκη, την ομόφωνη έγκριση της «πολιτικής δήλωσης της Νέας Υόρκης» εναντίον των μονομερών καταναγκαστικών μέτρων, την οποία υπογράφουν 120 χώρες μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ΝΑΜ).

Ο Υπουργός Εξωτερικών ενημέρωσε, επίσης, ότι πρόκειται για μια πλήρη δήλωση, η οποία εγκρίθηκε από τα 2/3 του συνολικού αριθμού των κρατών μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και αποτελεί μια απάντηση, πρώτα απ' όλα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και προς όλα  εκείνα τα κράτη που επιδιώκουν να επιβάλουν μονομερώς καταναγκαστικά μέτρα ή κυρώσεις.

«Η απάντηση της ΝΑΜ είναι ομόφωνη και συντριπτική, δεν πρόκειται για την απάντηση μιας χώρας ή ενός μικρού μπλοκ, αλλά η απάντηση 120 κρατών μελών προς στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλα τα κράτη που επιδιώκουν να εφαρμόσουν μονομερώς κυρώσεις ή για εχθροπραξίες ενάντια στους λαούς του κόσμου», έτσι είπε ο υπουργός Arreaza στο τέλος της υπουργικής συνόδου του ΝΑΜ, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Γενικής Συνέλευσης 72η του τμήματος των Ηνωμένων Εθνών.

Εξήγησε ότι η ομόφωνη έγκριση κατέστη δυνατή χάρη στη συμμετοχή των υπουργών Εξωτερικών και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Η δήλωση «απευθύνεται κυρίως κατά της ψήφισης και της εφαρμογής μονομερών μέτρων καταναγκασμού που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσώπων που υπόκεινται σε αυτά τα μέτρα».

Ο Υπουργός, επίσης, τόνισε ορισμένα σημεία της διακύρηξης, όπως το σημείο νούμερο 6, το οποίο επιβεβαιώνει την αντίθεση στη μονομέρεια και στα μέτρα καταναγκασμού που επιβάλλουν ορισμένα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών κυρώσεων, χρηματιστικών ή εμπορικών οι οποίες δεν είναι σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο, το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τους κανόνες και τις αρχές που διέπουν τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των κρατών.

Ο κ. Arreaza είπε ότι το ψήφισμα επίσης υπερασπίζεται την πολυμερή απέναντι στη μονομερή προσέγγιση. Τα κράτη μέλη, όλα, να μην αναγνωρίζουν, να μην υιοθετούν κι ούτε να εφαρμόζουν μονομερώς μέτρα καταναγκασμού ή νόμους ετεροδικίας ή οικονομικές κυρώσεις.

«Υπάρχει μια παράγραφος αφιερωμένη στις οικονομικές κυρώσεις, όπως αυτές που επιβάλλονται εναντίον της Ρωσίας, του Ιράν και της Βενεζουέλας, η οποία καταδικάζει τη μονομερή εφαρμογή των οικονομικών και εμπορικών μέτρων από ένα κράτος εναντίον άλλου που επηρεάζουν την ελεύθερη κυκλοφορία στο διεθνές εμπόριο», πρόσθεσε ο υπουργός Εξωτερικών της Λαϊκής Εξουσίας της Βενεζουέλας.

Κατά τον ίδιο τρόπο η δήλωση επιβεβαιώνει ότι οι βασικές ανάγκες, τα τρόφιμα ειδικότερα, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία για την άσκηση πολιτικής πίεσης, καθώς ορισμένες από τις κυρώσεις περιορίζουν τις συναλλαγές τους

Ο υπουργός, στη συνέχεια, υπογράμμισε το τμήμα στο οποίο το Κίνημα εκφράζει αλληλεγγύη, παρέχοντας πολιτική, ηθική και υλική υποστήριξη σε περίπτωση βλάβης μιας χώρας τόσο από οικονομική όσο και από πολιτική ή στρατιωτική άποψη, πάντα με σεβασμό της ασφάλειάς της, της πολιτικοποίησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ως αποτέλεσμα της επιβολής κυρώσεων ή μονομερών εμπάργκο που δεν είναι σύμφωνες με το νόμο.

«Με τη δήλωση αυτή δεσμευόμαστε να βοηθήσουμε τις χώρες που αντιμετωπίζουν κυρώσεις ή στρατιωτική απειλή, η οποία επίσης απορρίπτεται και απορρίπτεται ομόφωνα», τόνισε.

Ο Υπουργός Arreaza εξήγησε χάρη στην πρόταση της Βενεζουέλας, από την Προεδρία της NΑΜ, με τη Διακήρυξη αυτή συγκροτείται ένα Παγκόσμιο Μέτωπο για την Ειρήνη, του οποίου τη βάση θα αποτελέσουν αυτά τα 120 κράτη, με στόχο να συμπεριληφθούν και άλλα κράτη «που πιστεύουν στην ειρήνη, στο διεθνές δίκαιο και όχι στον πόλεμο».

Πηγή lantidiplomatico.it

Μετάφραση Μουρατίδης Γιώργος

Αναδημοσίευση από sxedio-b.gr

Ανακοίνωση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου(ΠΦΣ-ΝΠΔΔ), αναφορικά με την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ)που απαγόρευσε την ιδιοκτησία και διαχείριση Φαρμακείων στην Ελλάδα από μη-φαρμακοποιούς,
ευθυγραμμισμένη στο γράμμα και στο πνεύμα των Αποφάσεων του Ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου(ΔΕΚ)για το ίδιο θέμα:



Την πλήρη αντίθεση του στην «αλα καρτ» εφαρμογή του ενωσιακού κεκτημένου εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, εκφράζει σε έγγραφο της η Νομική Υπηρεσία του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, σχετικά με το ιδιοκτησιακό των Φαρμακείων κατόπιν της υπ’ αριθμόν 1804/2017 απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ.

Στο έγγραφο του ΠΦΣ που απευθύνεται στον Υπουργό Υγείας τονίζεται πώς «πρόκειται για μια πολύ σημαντική απόφαση η οποία θα πρέπει να αποτελέσει (σε συνδυασμό με προγενέστερες αποφάσεις του ιδίου Δικαστηρίου αλλά και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αφενός μεν οδηγό για την ελληνική Πολιτεία τα επόμενα χρόνια αναφορικά με το ιδιοκτησιακό των φαρμακείων, αφετέρου δε φρένο σε όσους ονειρεύονται (ή και ορέγονται) την άλωση των φαρμακείων από άγνωστης προελεύσεως συμφέροντα».

Σημειωτέον ότι η απόφαση αυτή ελήφθη με συντριπτική πλειοψηφία (μόνο δύο Σύμβουλοι μειοψήφησαν).

Η Ολομέλεια του ΣτΕ, εισερχόμενη και στην ουσία (έστω και εμμέσως), κατέστησε σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι η συνταγματική επιταγή περί παροχής στους πολίτες υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου εξασφαλίζεται μόνο από τους φαρμακοποιούς ιδιοκτήτες των φαρμακείων τους, δοθέντος ότι όπως έχει δεκτό σε προηγούμενη απόφαση «τα φαρμακεία δεν αποτελούν αμιγώς εμπορικές επιχειρήσεις, αλλά ιδιότυπα καταστήματα, στα οποία συνδυάζεται η υπεύθυνη επιστημονική δραστηριότητα και η κοινωνική αποστολή με την εμπορική εκμετάλλευση» (ΣτΕ Ολομ. 229/2014).

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται πώς «στις κυριότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα στις Γερμανία, Αυστρία, Κύπρος, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Σλοβενία και Εσθονία από το 2020, αλλά και σε Τουρκία και Σκόπια, ιδιοκτήτες των φαρμακείων είναι μόνο οι φαρμακοποιοί».

Ο Πρόεδρος του ΠΦΣ κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης, αναφερόμενος στην απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, απευθύνει για μια ακόμη φορά μήνυμα προς την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ξεκαθαρίζοντας ότι «για τον κλάδο βασική προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί







απέναντι σε όλα τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, ότι το φαρμακείο, σύμφωνα και με την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν θα αντιμετωπιστεί ως εμπορικό κατάστημα αλλά ως χώρος παροχής υπηρεσιών υγείας και πρόληψης».










Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ




ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΚΑΣ

Σαν σήμερα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας απότους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, της γνωστής οικογένειας των κοτζαμπάσηδων της Μάνης. Η δολοφονία του Καποδίστρια σήμανε και το τέλος της πρώτης, εν τω γεννάσθαι, απόπειρας αστικού εκσυγχρονισμού του νεαρού τότε ελληνικού κράτους.

Η εκλογή και η πρώτη περίοδος 

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

Ανταγωνισμοί και δυσαρέσκεια

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.

Η δολοφονία 

Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Πηγή:sansimera.gr

Από Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017



Η Άσπα Τομπούλη και η Μάνια Παπαδημητρίου συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στη «ΓΥΑΛΑ» της Τζένης Δάγλα και παρουσίασαν μία από τις καλύτερες παραστάσεις της προηγούμενης σαιζόν. Από τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017, ξαναβρίσκονται στον Φούρνο και, μαζί με τον Ευθύμη Χρήστου, συνεχίζουν τις παραστάσεις της Γυάλας, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9:15μμ.



Η Γυάλα μιλάει για την επίδραση της κρίσης στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η ηρωίδα της Γυάλας, η Λούση, μόνη στο δωμάτιό της,μιλάει ακατάπαυστα έχοντας για συντροφιά το χρυσόψαρό της στη γυάλα, την άλλη Λούση.



Η Λούση (Μάνια Παπαδημητρίου) μόλις έχει χωρίσει από τον αγαπημένο της, στη δουλειά της γίνονται απολύσεις, ένας παλιός της συμμαθητής αυτοκτονεί, ενώ η σημερινή Αθήνα δεν μοιάζει με την πόλη που ξέραμε. Με απίστευτη ενεργητικότητα και χιούμορ και παρά τις απογοητεύσεις της, η Λούση, μιλάει για όλα και για όλους: τη δουλειά της, τα παιδικά της χρόνια, τον περίγυρο της γειτονιάς της. Η Λούση διηγείται ιστορίες, ειρωνεύεται, οργίζεται ενώ όλα -ερωτικές προδοσίες και ιστορίες καθημερινής τρέλας- λέγονται με φόντο την Αθήνα της κρίσης και των ανθρώπων που καταφθάνουν σε αυτήν αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Ο άνδρας που εμφανίζεται αναπάντεχα και μιλάει (Ευθύμης Χρήστου), μεταφέρει στον κλειστό χώρο της Λούσης, τις εμπειρίες ενός άλλου κόσμου και μιας άλλης, σπαρακτικής πραγματικότητας.

Η Γυάλα συνδέει το προσωπικό βίωμα με τον κοινωνικό περίγυρο, τη «μικρή» με τη «μεγάλη» πραγματικότητα στα επώδυνα χρόνια της κρίσης με στοχαστικό σαρκασμό και αντισυμβατική διάθεση.



«Η Γυάλα»

της Τζένης Δάγλα

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Άσπα Τομπούλη

Επιμέλεια σκηνικού χώρου/ κοστούμια: Χριστίνα Παπούλια

Σύνθεση ήχων/ μουσική επιμέλεια : Δημήτρης Ιατρόπουλος

Φωτισμοί : Αποστόλης Τσατσάκος || Επιμέλεια κίνησης : Φαίδρα Σούτου

Video: CO.MOD.DOR

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάνια Παπαδημητρίου, Ευθύμης Χρήστου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ευθύμης Χρήστου

Φωτογραφίες παράστασης : Ελένη Μολφέτα || Γραφιστικά: Σεμέλη Παπαϊκονόμου

Βιβλιο-πρόγραμμα: Εκδόσεις Σοκόλη || Φωτογραφίες προγράμματος : Παύλος Μαυρίδης

Παραγωγή : Θέατρο Φούρνος

Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Παραστάσεις : Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 9.15μμ

Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 ευρώ (άνω των 65 ετών), 8 ευρώ (φοιτητικό), 5 ευρώ (ατέλειες, άνεργοι, ΑΜΕΑ).

Προπώληση: VIVA || https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-fournos/h-gyala/

Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια, τηλ: 210-6460.748